Boşanma hukuku, evliliğin sona erdirilmesi sürecini düzenleyen ve tarafların hak ve yükümlülüklerini belirleyen hukuki kurallar bütünüdür. Türkiye’de boşanma hukuku, Medeni Kanun’un ilgili maddeleri ile düzenlenmiştir. Türk hukukunda boşanma davaları, aşağıda sıralanan nedenlerle açılabilir:

  1. Zina: Eşlerden birinin zina yapması.
  2. Kötü muamele: Eşlerden birinin diğerine veya çocuklara karşı şiddet kullanması, hayatını zorlaştırması veya ahlaka aykırı hareketlerde bulunması.
  3. Bırakma: Eşlerden birinin diğerini terk etmesi veya ayrı yaşamak için ortak konutu terk etmesi.
  4. Can tehlikesi veya onur kırıcı davranış: Eşlerden birinin diğerinin hayatını tehlikeye atacak veya onurunu kıracak hareketlerde bulunması.
  5. Suç işleme ve haysiyetsiz hayat sürme: Eşlerden birinin ağır bir suç işlemesi veya haysiyetsiz bir hayat sürmesi.
  6. Akıl hastalığı: Eşlerden birinin tedavi edilemez bir akıl hastalığına yakalanması.
  7. Anlaşmalı boşanma: Tarafların karşılıklı olarak boşanmaya karar vermesi ve bu konuda bir protokol hazırlaması.

Eğer eşler arasında belirli bir boşanma sebebi yoksa fakat eşler birlikte yaşamanın dayanılmaz hale geldiğini düşünüyorsa, “şiddetli geçimsizlik” sebebiyle boşanma davası açabilirler.

Boşanma süreci sırasında, nafaka, velayet, mal paylaşımı gibi konular da mahkemede düzenlenir. Boşanma davası sonucunda eşler arasında varılan anlaşmalara veya mahkeme kararına göre mal varlıkları paylaştırılır, çocukların velayeti belirlenir ve gerektiğinde nafaka ödemeleri belirlenir.

Türkiye’de boşanma davası açmak isteyenlerin bir avukat aracılığıyla mahkemeye başvurması önerilir, çünkü süreç karmaşık ve hukuki bilgi gerektiren bir süreçtir.